ایران من
به نام اهورا مزدا آفریننده ی زندگی و خرد
ایران من
گر نویسم از جاودانی تو ،گر نویسم زپویاییت،
ز آیین و مهر مردمت ز کوروش و ز زرتشت وبس ...
دانی چرا ؟
چو من ایرانیم ...
چه بگویم از آرش کمانگیرت ،ز رستم دستان و فردوسیت
کجایند آنان که جز نامی نیک نمانده زایشان هیچ سخن؟
بامن سخن نگو زویرانیت ،زخشکی کارون وسستی زاینده رود
ز کتیبه های گمگشته ات ، ز پاسارگاد...
به من نگو ز یاد همه رفته ای
نگو در جهان سر گشته ای
نگو نام عرب زشاخابت نهادند
نگو بزرگمردان سربه بالین نهادند
خدایا یاریم ده چون به جز تو یاری ندارم ...
یزدان من یاری ام ده تا کمی فرهنگ وتاریخ گمگشته ی
کشورم را در یابم .
بنویسم زنیاکانم
ز میهنم
ز وجودم...